“Destrukty” to obiekty, które są bezpośrednią kontynuacją rozważań nad kondycją współczesności i pracy nad instalacją “Niepewność” oraz obiektem “Nasze wszystkie wątpliwości”. Budując ten obiekt, jednocześnie myślałam o złożonych systemach oddziaływań we współczesnym świecie i skomplikowanych zależnościach, kształtujących rzeczywistość. Często nie rozumiemy procesów, które mają na nas wpływ, nie do końca dostrzegamy ich przyczyny, zarówno w odniesieniu do tego, co dzieje się wokół nas, jak i w globalnym wymiarze. Dążenie do zgłębienia współczesnych mechanizmów przekształciłam w akt budowania konstrukcji architektonicznej z odpadów plexi, której nawarstwiające się układy płaszczyzn, splątane struktury umożliwiłyby mi zwizualizowanie nieuchwytnych systemów, w których funkcjonujemy. Bryły przestrzenne i refleksy świetlne to także próba ukazania połączeń między teraźniejszością a przyszłością w zagęszczającej się rzeczywistości.

Konstrukcja architektoniczna to stan zastany, to co w szerszym kontekście dzieje się wokół nas, a czego nie widzimy, nie rozumiemy bo jest zbyt złożone. Z jednej strony pragnę poznawać przyczyny, tropić wielowymiarowe zjawiska by spróbować pojąć, dlaczego tak jest. Nie chcę ograniczać się do łatwych odpowiedzi, które często skracają przestrzeń obserwacji i wypaczają zrozumienie, ale z drugiej strony czasami odczuwam lęk, przerażenie powodujące paraliż. Dokładnie to miało miejsce podczas pracy nad obiektem “Nasze wszystkie wątpliwości”. Rytmiczne, manualne zajęcie – stawianie konstrukcji – powoduje, że myśli płyną swoim torem, często w oderwaniu od tu i teraz analizują coś w tle. Najczęściej to nad czym pracuję – w tym wypadku systemy i powiązania różnych procesów, aktualną sytuację społeczną, polityczną i gospodarczą w połączeniu z wizją przyszłości, jaka rysuje się przed nami.

W pewnej chwili, mimowolnie poczułam ogromną potrzebę uderzenia z całej siły w powstający obiekt. Albo rzucenia nim o ścianę. Myślę, że ujawniła się chęć destrukcji wszystkiego wokół, która jest skutkiem ogromnej bezradności towarzyszącej mi w odniesieniu do obserwowanych mechanizmów. Powstrzymałam się od zniszczenia obiektu by przyjrzeć się głębiej uczuciu, które się pojawiło. Postanowiłam skonstruować kolejne, podobne obiekty tylko po to, by poddać je różnym procesom destrukcji w bardziej przemyślany sposób niż impulsywne działanie fizyczne. Poprzez częściowe zalanie, przykrycie lub przeżarcie różnymi substancjami płaszczyzn z pleksi, dokonuję celowego, bardziej świadomego aktu destrukcji. Powstaje nowa forma, nieco inna niż pierwotna. Zapewne wcale nie lepsza niż poprzednia. Jednak podobnie jak ze współczesnością – jest czymś, co starają się kształtować myśliciele, naukowcy i filozofowie poszukujący rozwiązań na bezpieczniejsze jutro. Dążą oni do stworzenia nowej narracji, zbudowania systemów gospodarczych adekwatnych przy wyczerpujących się zasobach, podstaw funkcjonowania świata, który ocaliłby nas przed nadciągającą katastrofą klimatyczną i jej destrukcyjnymi skutkami dla ludzkości oraz innych gatunków.Tak powstał pomysł na kolejne obiekty celowo poddawane procesowi niszczenia. Destrukty.

“Destrukty” należą do “Inside / Outside” i “Co będzie. Rozważania o przyszłości” – obszarów moich poszukiwań artystycznych.